Идомаи Нардбони ТАРС

Салими АЮБЗОД

--------------------

...Рег кадамхои маро фуру мебарад. Мабод ман дарвокеъ хазанда бошам? Аммо тарс ва хохиш маро ба пеш меафкананд. Тарс ва хохише ки ном доранд. Ном надоранд, вале чизе кавитар аз онхо нест.

То он ки поямро ба зинаи аввали нардбон гузорам, се нафарро, ки мехоханд маро душманона дар огуш гиранд ва рохбандон кунанд, чапгалат медихам, дуйи дигарро аз бари чомаашон кашида, ба замин меафканам ва яки дигарро бо кумаки хампахлуям аз пояи нардбон дур меапртоям. Ду ангуштамро ба чашмони хариси дигаре мехалонам ва дахони гормонанди уро мебинам. Дасту сар, соку сурин, мушту лагад, оринчу китф ва пешонаамро аб кор меандозам. Чуби надбон дар нигохам зарнигор мешавад.

Хазанда?

Хазандаи баланд ба гушам мерасад.

Оё хазанда парвоз тавонист кард?

Оё ботлокнишин ба абрхо хохад расид? Ё Баховаддин!

Аз руйи реги маканда ба зинаи аввал баромадан кори аз хама мушкил аст. Ин зинаи хак ва хукук аст. Ин зина огози бархостан ва ибтидои парвоз аст. Туро нахоханд гузошт, ки ба ин зина кадам нихи, чун зинаест, ки рохро боз мекунад. Аз боло фишоре руйи ту меояд, ки сангину нафастангат мекунад ва поён садхо даст домонаро сар намедихад, ки рах ва сабук шави ва ба боло рави. Аммо вакте ки аб зина баромади, дигар хама ба як бор хотима меёбад, дигар касе ба ту кордор намешавад. Дар они вохидфишор махв мегардад ва адстхо поятро рахо мекунанд. Озод мешави. Монанди паррандае, ки аз дом рахо шудааст ва мехохад болу пар бикшояд. Чахд мекунам, чон меканам. Садоеро мешунавам, ки ба садои худам монанд нест, вале гуё аз умки вучуди ман берун меояд:

-Зури бехду миён мешиканад. Барои расидан ба зинаи аввал бояд дар минтакаи кехон зода шави. На, аниктараш, волидайнат бояд дар ин води таваллуд шуда бошанд. Кадом води? Бояд дар дехае зода шави, бигзор дар хонаводаи як шубон, аммо ин деха ном дорад. Агар на, дастикам як когаз дошта боши, ки гуё хамин тур аст. Когазе, ки аввалин нафаси туро дар ин дунё ба дуруг омезад ва хамаи хастии туро аз як дург таркиб дихад.

Ё аз миёни сабукпотарин душизаи онхо хамсар баргузини, ки ба ном хамсари ту бошаду шабхо зери пойи онхо. Ё хохаратро ба пучтарини онхо бидихи, ки аз у як сабукпо ва хамзамон як хамсар бисозанд. Он гох корат осонтар мешавад. Факат хамин мухим аст, дигар хич чиз. Агра бидонанд, ки ту аз он деха ва ё вохаи, рохатро боз мекунанд. Гуё модарат туро на дар он деха, балки дар руйи зинаи аввали ин нардбон зоидааст. Танхо модарони як махалли муайян сарнишинони Нардбони Бузургро ба дунё меоранд. Бачадони онхо шакли вика дорад ва чанини вижа мепарварад. Аслан мухим нест аз кадомин тухма – тухмаи дузд , рахзан, худи ва ё бегона. Бигзор хатто аз тухмаи шайтон бошад.

Тухма мухим нест, бачадон мухим аст. Овах, ин аст, ки гуфтанд, хану з чанин пайдо нашуда, дар зинае аз Нардбони Бузург барои у чой мукаррар хохад буд. Хуб, билфар, бо сад росту дуруг ба зинаи аввал даст ёфти, часпиди ва ба лагадмоли болоихову домангирии поинихо рубару шуди, баъдаш чи пеш хохад омад?

Баъдаш бояд дар зинахои болотар акрабо ва дустон дошта боши, ки бо белу каланду чубдастхо ба сари хар кадоме ки мехохад, ба зинаи аввал барояд, бикубанд ва аз дасти ту гирифта, туро ба болотар кашанд. Он гох корат осонтар мешавад.

Дар хар сонияи ин мочаро бояд ба курбони омода боши. Онхое, ки кумакат мекунанд, дар посух дасти тар мехоханд.

Харчи дори. Ва ё надорию аммо рузе хохи дошт. Хеч кас ройгон ангушт ба ангушт нахохад зад. Хар чи дори, биёр. Бисёртар – хубтар.

Бояд омоа боши, ки на танхо мол, балки зехнатро низ ба онхо бидихи.

Бояд омода боши, ки вичдонатро ба онхо бидихи.

Ва хатто имону номусатро...

Ман намедонам ин хамаро ба худам мегуям ва ё танхо аз дил мегузаронам. Аммо садои бегонае меояд:

- Бубин, шояд факат як бор зиндаги ба ту пайт медихад, ба ин нардбон наздик ойи. Барои баъзеи дигар харгиз чунин фурсат даст нахохад дод. Пас, бо хар рохи мумкину номумкин бояд аз ин зинахо боло рави. Афроде ин парвозро ба баъд вомегузорад, чун фикр мекунад, кори аз ин мухимтаре дорад. Аммо рузе, ки вай ба пояи нардбон меояд, мебинад, ки ситезачуёни мусаллахе онро давра гирифтаанд ва ба вай рох намедиханд, ба пояи нардбон хатто наздик оя. Онхо уро дар фосилаи як тир нигах хоханд дошт. Пас, чун фурсат туро даст додааст, чуби нардбонро бо дандонат бигазу худро болои он бигир!

Баъди кашокашхо ва афтударафтхо, бо сари пургавгою пурдард, дандонхои шикаста, гушу бини ва оринчхои хуншор, нихоят ба зинаи аввал мебароям ва чойи тангеро, ки танхо як нафар дар он мегунчад, сохиб мешавам. Хама часпуталшхо ин чо ба поён мерасад. Рафъи якбораи фишор аз сару танам ба ман сабуки медихад ва сархушам мекунад. Дастхои бешумордомони дарида ва пойхои урёну харошхурдаамро сар медиханд. Гулдузихои аргувонии нохуни онхо дар пойхоям боки мемонад. Ох мекашам, вазанмро ба чорчубаи нардбон пахш мекунам ва аз баландии зинаи аввал ба атроф менигарам. Зери поям шахреро мебинам. Хонахои хурду калон, пасту баланд, кучахо, чарогхо, мошинхо, одамон. Дар канори шахр Чахорбоги шукуфоне зери нури нигохам меафтад. Ман худамро офтобе фикр мекунам, ки аб ин регзор шахр ва богистон нурпоши мекунад ва аз анвори н бояд дар Чахорбог гулхо бишкуфанд.

Садоеро мешунавам, ки ба овози худам монанд аст:

- Ин чорбог пур аз муъчиза аст. Вале хисори атрофаш хароб шудааст. Хар кас чизе мехост, аз он бидуздад, дузди ва чахорпоён аз рахнахои девор дохили бог рафта, гулбаргхои нафисро мехуранд, сабзаи нозукро поймол мекунанд, танаи дарахтонро дандон мезананд. Он гулхои пажмурда, ки мебини, хамеша ин гуна набуданд. Факат садбаргхо зинда мондаанд ва дар субхидам бо овози ширадори махмали тарона мехонанд, мачнунбедхо шабонгах шеър мегуянд, сарвхо мераксанд, садахои пир панду андарз меоранд.

Ман лабханд мезанам. Зонуи хуншрамро мемолам ва меандешам. Меандешам ва тасмим мегирам, ки Чахорбогро обод кунам. Ин нафосату зебои набояд нобуд шавад.
Дар пояи нардбон кашокаш хануз идома дорад...

(Думбола дорад. Аз китоби "Каме Латра")