Зиндагӣ бе орзу ширин набуд

Дуруд азизон,

Орзуи панҷсолаи ман тоза рӯи кор омад. Яъне панҷ сол пеш аз ин, шабҳои дароз роёнаро хоб медидам. Шабҳои дароз Интернетро хоб медидам. Ангуштони ман орзуи пахш кардани клавиатураи роёнаро доштанд, аммо кӯтаҳӣ мекарданд. Ҳоло имкон дарёфтам, ки назди роёна бишинам ва бо ангуштони худ клавиатураи роёнаро пахш кунам ва ин сатрҳоро нависам. Албатта, ин сатри охирин нест. То сатрҳои дигар,

Худо нигаҳдор!