Бо ҳамин фикр наздики хонаамон расидам. Пешопеши ман зани ҷавоне дар даст як дафтари калон, ки журналҳои синфиро ба хотир меорад, ба подъезди мо даромад. “Подъездҳои тоҷикӣ” бароятон маълум аст. Бе дару дарвоза. Касе хоҳад медарояд, касе хоҳад мебарояд, касе хоҳад дар он ҷо камин мегираду шуморо метарсонад ва ё касе ҳам барои талбандагӣ меояд. Ва шумо бояд ҳамаи инро таҳаммул кунед ва ба ҳар кадоми ин ки бепарво дари хонаатонро мекӯбанд, бикушоед.
Зане, ки чанд қадам аз ман пештар буд, ба занҳое мемонд, ки ё барои гирифтани пули мусор меомад ва барои гирифтани ҳаққи об. Замоне ки ин зан ба задани дари хонаи мо шурӯъ кард, дарҳол наздик шудам. Гуфтам, ҳар чӣ хидмате дорад, бифармояд. Ин зан ба рӯям нигарист ва гуфт, ки оё ман саҳмия харидаам ё на? Ба ин саволаш ман ҳам ба савол ҷавоб додам, ки рафту нахарида бошам чӣ? Ӯ гуфт, агар нахарида бошам, боке нест, ному фамилия ва рақами дарамонро навиша мегирад, тамом. Аммо агар харида бошам, бояд рақамҳои саҳмияи моро навишта кунад.
Ман ба ӯ гуфтам, ки тавони харидории ин саҳмияҳоро надорам. Маошам ба рӯзгори худу хонаводаам, ки манзили иҷора ба сар мебарем, намерасад. Ӯ бори дигар пурсид, ки оё касе аз хонаводаи ман саҳмия нахаридааст? Гуфтам, харидааст. Бечора падарам, ки устоди мактаби миёна асту дар идораи маорифи ноҳия ҳам кор мекунад, ду моҳ аст, ки маошашро дар ихтиёри ҳукумати ноҳия мегузорад, то онҳо саҳмия харанд.
Ҳар моҳ барои падарам пул мефиристам. Ин ҳаққи фарзандии ман аст. Аз ин хушҳолам, ки барои падарам метавонам кӯмак кунам. Вале дар ду моҳи гузашта аз он қаҳрогин шудам, ки чӣ гуна аз маоши ӯ бидуни пурсише саҳмия харидаанд.
Дуздии рӯйирост. Ман ин суханҳоро ба зане, ки пушти дарам барои дидани саҳмия омада буд, гуфтам. Саҳмия харидан барои сад сомонӣ ва ё каме аз он бештар шояд мушкил нест. Аммо то ҳанӯз бовар нест, ки оё он то Роғун мерасад ё намерасад.
Олга Тутубалина, хабарнигори “Азия-плюс” ин ҳафта хеле хуб навиштааст, ки имрӯзҳо вазоратхонаҳо, идораҳои давлатӣ ба миллион-миллион сомонӣ саҳмия мехаранд. Ин ҳама пул аз куҷост, ҷанобон? Пас, даромадатон зӯр-будааст-ку! Дар ҳоле ки ин вазоратхонаҳо, махсусан, вазорати маориф барои додани маоши муаллимон камаш то се моҳ таъхир мекард. Ҳамчунин вазорати ҳифзи иҷтимоӣ барои додани ҳаққи нафақаи маълулону пиронсолон.
Ин зани бечора ҳам, ки амри кадом нафари болоро иҷро мекард, ҳама гапҳои маро шунида, дарвозаи дигари ҳамсояҳоро зад. Намедонам, чаро ӯ дар ба дар гашта, номи ҳамаи сокинонро, ки саҳмия харидаанд ё нахаридаанд, навишта мекард. Оё баъд аз ин маҷбур мекунанд, ки саҳмия харем ва ё номамонро дар рӯйихате ҷой медиҳанд, ки “душмани ҳалқ”-ем?
Комментариев нет:
Отправить комментарий