Адҳам Бобоев (Бобозода) 11 июни соли 1935 дар ноҳияи Панҷакент дида ба олам кушодааст. Соли 1953 ба факултаи физикаи Донишгоҳи давлатии омӯзгории Тоҷикистон шомил шуда, соли 1957 фориғуттаҳсил гаштааст. Давраи аспирантураро дар шаҳри Боку солҳои 1960-1963 сипарӣ намуда, ҳамзамон донандаи хуби забони озарӣ гардидааст. Доктори фанҳои физика ва риёзиёт, профессор, муаллифи зиёда аз 220 асарҳои илмӣ буда ва дар зимн 11 ихтироъ анҷом додааст. Бештар аз 100 бузургии доимии физикӣ ва 3000 формулаи ҳамвазнро кашф намудааст. Соли 2000 аз ҷониби Комисиюни байналмиллалии Донишгоҳи Кембриҷи Англия чун мутафаккири қарни ХХ пазируфта шудааст. Намунаи ашъори Адҳам Бобозода дар рўзномаю маҷаллаҳои мухталифи Тоҷикистон борҳо мунташир шудааст.
РУБОИЁТ
Аз омадани хеш пушаймонам ман,
Дар домани кӯҳу дашт сарсонам ман.
Аз омаданам наёфт олам тағйир,
Аз дасти фалак бесару сомонам ман.
Ин аз паи гӯсфанду гав ғамандӯз,
В-он аз пайи сарват аст сарсон шабу рӯз.
Адҳам бувад озод аз ин ғамҳо, лек
Бошад ба ғами халқу Ватан то ба ҳанӯз.
Эй кӯҳнасипеҳр, ман гирифтори худам,
Ғамхори касон, вале талабгори худам.
Мардум ҳамагӣ зи ман мадад мехоҳанд,
Ёридеҳи мардуму ҷафокори худам.
Аз дӯстфурӯш доду бедод макун!
Аз шиква гурезу ҳеҷ фарёд макун!
Ҳар рӯзи баде, ки оядат, низ равад,
Аз рӯзи гузашта, Адҳамо, ёд макун!
Молик ба ҳавои симу зар месӯзад,
Бечора барои гову хар месӯзад.
Ҳар кас, ки гирифтори муҳаббат бошад,
Аз оташи оби чашми тар месӯзад.
Ҳар гоҳ ки рӯи лоларангаш бӯсам,
Ё боз лабу даҳони тангаш бӯсам.
Тарсам, ки зи бӯса лабаш озурда шавад,
Бархезаму чашмони қашангаш бӯсам.
Дарёфтаам, ки умр беҳуда будаст,
Гул кард ниҳоли умраму мева набаст.
Гуфтам ҳараме зи илм бунёд кунам,
Гарданда фалак гардани уммед шикаст.
З-ангишти сиёҳ лоҷвардӣ маталаб!
Аз тирадилон сафои мардӣ маталаб!
Мардӣ куну аз мард мададгорӣ хоҳ,
Аз нокасу паст ҳамнабардӣ маталаб!
Ҷое бирасид солу хомем ҳанӯз,
Сайёҳи ҷаҳон то сари бомем ҳанӯз.
Вораста зи занҷиру ғуломем ҳанӯз,
Ҳастем саманду болаҷомем ҳанӯз.
Харро чӣ тафовуте, ки бораш аз чист,
Он хаймаи лӯлияст ё атри парист.
Авлоди башар, вале бибояд донад,
К-ӯ бори киро мебараду баҳри чи зист.
РУБОИЁТ
Аз омадани хеш пушаймонам ман,
Дар домани кӯҳу дашт сарсонам ман.
Аз омаданам наёфт олам тағйир,
Аз дасти фалак бесару сомонам ман.
Ин аз паи гӯсфанду гав ғамандӯз,
В-он аз пайи сарват аст сарсон шабу рӯз.
Адҳам бувад озод аз ин ғамҳо, лек
Бошад ба ғами халқу Ватан то ба ҳанӯз.
Эй кӯҳнасипеҳр, ман гирифтори худам,
Ғамхори касон, вале талабгори худам.
Мардум ҳамагӣ зи ман мадад мехоҳанд,
Ёридеҳи мардуму ҷафокори худам.
Аз дӯстфурӯш доду бедод макун!
Аз шиква гурезу ҳеҷ фарёд макун!
Ҳар рӯзи баде, ки оядат, низ равад,
Аз рӯзи гузашта, Адҳамо, ёд макун!
Молик ба ҳавои симу зар месӯзад,
Бечора барои гову хар месӯзад.
Ҳар кас, ки гирифтори муҳаббат бошад,
Аз оташи оби чашми тар месӯзад.
Ҳар гоҳ ки рӯи лоларангаш бӯсам,
Ё боз лабу даҳони тангаш бӯсам.
Тарсам, ки зи бӯса лабаш озурда шавад,
Бархезаму чашмони қашангаш бӯсам.
Дарёфтаам, ки умр беҳуда будаст,
Гул кард ниҳоли умраму мева набаст.
Гуфтам ҳараме зи илм бунёд кунам,
Гарданда фалак гардани уммед шикаст.
З-ангишти сиёҳ лоҷвардӣ маталаб!
Аз тирадилон сафои мардӣ маталаб!
Мардӣ куну аз мард мададгорӣ хоҳ,
Аз нокасу паст ҳамнабардӣ маталаб!
Ҷое бирасид солу хомем ҳанӯз,
Сайёҳи ҷаҳон то сари бомем ҳанӯз.
Вораста зи занҷиру ғуломем ҳанӯз,
Ҳастем саманду болаҷомем ҳанӯз.
Харро чӣ тафовуте, ки бораш аз чист,
Он хаймаи лӯлияст ё атри парист.
Авлоди башар, вале бибояд донад,
К-ӯ бори киро мебараду баҳри чи зист.
Комментариев нет:
Отправить комментарий